Ik ben een echte huismus. Hoe minder mensen om me heen, hoe beter ik me voel. Alleen zijn, gaat me prima af.
Dit vertelde ik mezelf lange tijd. Handige excuses om maar niet te voelen hoe spannend ik het vond onder de mensen. Sociale fobie regeerde mijn leven. Ik vermeed situaties in groepen en nam beslissingen op basis van angst. Behalve de momenten waarop ik alleen was, bracht het me schijnveiligheid.
De keerzijde van alleen zijn
Misschien herken je dit gevoel. Stel jezelf dan eens de vraag: ‘is alleen zijn de oplossing van een probleem?’
Ik denk dat het heel gezond is om af en toe tijd voor jezelf vrij te maken. Je creëert ruimte om te reflecteren. Op jezelf zijn laat je voelen wat er in je leeft.
Maar er is ook een keerzijde, en dat is alleen zijn om sociale situaties te ontlopen. In dat geval is alleen zijn een oplossing voor een probleem. Je laat je leiden door angst waardoor alleen zijn geen voldoening brengt. Alleen wordt dan eenzaam.
Angst voor afwijzing
Voor mij was alleen zijn de oplossing voor mogelijke afwijzing. Als ik me nergens liet zien, kon ik ook niet afgewezen worden en – hoe ironisch – niet alleen achterblijven.
Angst voor afwijzing kan dus het probleem zijn.
Of angst om te falen.
Angst om door de mand te vallen.
Angst voor afkeuring.
Angst om niet te voldoen.
Welke angst er ook onder ligt, ze hebben allemaal hun oorsprong. Er is iets gebeurd in je leven waardoor je nu gelooft dat je niet goed genoeg bent. Het kan een opeenstapeling zijn. Of het is een overgenomen angst uit je gezin van herkomst die eigenlijk helemaal niet van jou is.
Waar gaat jouw sociale angst over?
Durf je te voelen waar jouw sociale angst echt over gaat? Welk deel in jou is bang? Waar wil het je voor behoeden? Want eigenlijk zit er een klein, eenzaam meisje thuis op de bank. Een meisje dat diezelfde pijn niet opnieuw wil voelen.
Voor mij was de eerste stap naar meer sociale vrijheid het erkennen van de pijn. Het verdriet van de afwijzing er laten zijn.
Als ik er nu voor kies om alleen te zijn, is dat altijd met de vraag: heb ik behoefte om alleen te zijn of is het ergens een oplossing voor? Bijna altijd is het mijn behoefte om alleen te zijn. Maar soms schuilt er nog een stukje vermijding in. En dat mag er zijn, zolang ik het verschil maar ken.
Onrust in je lijf
Vliegt de onrust je juist aan als je alleen al denk aan momenten alleen? Dan kan deze vraag inzicht geven: ‘wat wil je niet voelen als je alleen bent?’
In mijn volgende blog vertel ik over dat onrustige gevoel in je lichaam, alsof je altijd AAN staat.
