Een van mijn eerste bijbaantjes, zo rond mijn vijftiende, was een poetsadres. Elke zaterdagochtend stofte ik de bovenverdieping van een woonhuis.
De bedoeling was de beneden, maar toen ik op dag één het glas-in-lood-raampje van de kachel brak, kreeg ik de bovenverdieping toegewezen. Ik denk dat ze – de vrouw des huizes – haarfijn aanvoelde dat het beter voor me was als ik niet het gevoel had dat er op mijn vingers werd gekeken.
De geur van verse koffie
Zo halverwege de ochtend riep Maria (niet haar echte naam) me voor een bakje koffie. In het begin zat ik er verlegen bij. Het tweede bakje sloeg ik uit onzekerheid af. Maar hoe vaker ik er kwam, hoe meer ik me ontspande. Ik zette een muziekje aan tijdens het poetsen en af en toe zong ik stiekem een nootje mee. Als via de hal de geur van verse koffie mijn neus bereikte, wist ik dat het bijna zover was.
Een luisterend oor
Het koffiemomentje werd mijn favoriete moment van de zaterdagochtend. Maria was oprecht geïnteresseerd in mij. Ik liet steeds meer van mezelf zien en voelde me er thuis. De pauze kon me niet lang genoeg duren. Als Maria er een keer niet was, voelde het anders, leeg.
Van alle koeken die ze me bij de koffie aanbood, was de roze koek mijn favoriet. Dit bleef niet onopgemerkt bij Maria. En dus vulde voortaan elke zaterdagochtend zich met koffie, een roze koek, een luisterend oor en oprechte interesse.
Roze koek boordevol herinneringen
De jaren verstreken. Ik kreeg nog een ander bijbaantje, was druk met school, vriendinnen en stappen. Mijn zaterdagochtend? Daar mocht niemand aankomen.
Maar na een jaar of zes voelde ik dat het tijd werd om los te laten. Ik werd ouder, kreeg andere interesses. Met hartzeer zegde ik mijn poetsbaantje op.
Maria en ik hebben altijd contact gehouden. Zo één tot twee keer per jaar ga ik bij haar op de koffie. Nog heel lang was dat met roze koeken. Maar ook Maria heeft losgelaten. Tegenwoordig kan ik kiezen uit wel vijf koeken, soms mét en soms zonder roze koek.
Van de meeste koeken loopt het water me in de mond, maar de roze koek blijft mijn favoriet. Het is de enige die mijn hart vult met warme herinneringen.
